هنگامه ی تفهیم:
عاقبت صورت تزویر به تعمیم رسید
رأی در حیطه ی تدلیس به تصمیم رسید
.
جای جای دل ملت همه پر حادثه است
ای عجب بین که فقط واژه به ترمیم رسید
.
جهل از سمّ سکوتِ من و تو جهل شده است
یار برخیز که هنگامه ی تفهیم رسید
.
گور خود گم کند این بار همان باطل زشت
که به حق بوی خوشِ نرگس و تسنیم رسید*
.
غم و اندوه و سیاهی همه با هم رفتند
ماه بهمن که قدمهاش به تقویم رسید
*جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا
محمدرضا خانی
با مناجات سحر عاشق آلوده ی تو
عبد حرّار شود ، پاک شود
.
تا به اسماء الهی نظری اندازد
همه ی جان و تنش باک شود
.
که اگر عشق خدا مشق کند
بنده ات طائر افلاک شود
.
شبروان مست ولای علی اند
کاش فرق دل صبح چاک شود
.
که علی علت عشق ازلی است
عاشقش عارف ادراک شود
.
بنویسید و به تقدیر کنید
که فلانی به نجف خاک شود
دیدنت گرچه کمی کوتاه بود
قلبمان با هم ولی همراه بود
.
دیدمت اما میان دستمان
چند فرسنگی گمانم راه بود
.
کاش می شد خیره گشت و سیر شد
چهره ای را که شبیه ماه بود
.
گاه باید عشق را در هجر جست
یوسفانه در دل یک چاه بود
.
محمدرضا خانی
تا بوده همین بوده آیات غزل بوده
شیرینی رویایم چشمان عسل بوده
.
بعد از نگهش گفتند تا چند صده بعدش
ما بین مراجع هم بی وقفه جدل بوده
.
وه بس که چه دلهایی از گرگ دو چشمانش
