به نام ربّ ریحون ربّ ِ دونه
الهی که لوئت خندون بمونه
.
به نام رب سوزی رب لوزی
قسم بر خالق خلاق پونه
.
قسم بر پاکیه ذات قدیما
فقط پاکیه که باقی ممونه
.
فقط عشق و صفا و سادگیَ
بیر با خود میون اهل خونه
.
دیه خوب مین عالم گیر نمیا
خداوندا ز دست این زمونه
.
همه غاصب ببن این دور و اطراف
یکی منجی بباشه اسب چرونه
.
بیا و رهنما باش مردمونه
مزن چون شیخ سگ چرخ شؤنه
.
حال خوشم در بهار، دست خوش روزگار
سخت مرا مست کرد ، عطرِ سرِ زلفِ یار.
هرکه به دریا زند ، غرق شود بی گمان
هر که به صحرا زند،صیدِ کمند ِ نگار
قدرت تخریب ِ تو،بیش ز یک لشکر است
موی پریشان تو می کُندم تار و مار
.
سلسه ی موی تو، جنگ به پا کرده است
لطف نما بر همه ، شال ز سر بر مدار
.
عاقبت از طرّه ُو گیسویِ مستانه ات
گردن حلّاج ها ، رفت به بالای دار... .
.
محمدرضا خانی .
